psalm 27

​In de psalmen wordt zichtbaar hoe de werkelijkheid van onze emoties en ervaringen naast de werkelijkheid van ons geloof en vertrouwen in Gods onvoorwaardelijke liefde voor ons kan staan. De psalmen wiebelen tussen hulpeloosheid en vaste zekerheid, wraakzucht en rustig vertrouwen en daarmee weerspiegelen ze de realiteit van ons menszijn in relatie tot God.
 
271
Van David.
De HEER is mijn licht, mijn behoud,
wie zou ik vrezen?
Bij de HEER is mijn leven veilig,
voor wie zou ik bang zijn?
 
2
Kwaadwilligen kwamen op mij af
om mij levend te verslinden,
mijn vijanden belaagden mij,
maar zij struikelden, zij vielen.
3Al trok een leger tegen mij op,
mijn hart zou onbevreesd zijn,
al woedde er een oorlog tegen mij,
nog zou ik mij veilig weten.
 
Als ik mij veilig voel, ben ik niet bang. Dat is logisch. Maar als ik mij onder mensen begeef van wie ik wat onzeker wordt of als ik op een feestje ben met mensen die ik nauwelijks ken, dan voel ik me niet ultiem relaxed, alsof ik helemaal veilig ben. Dan ben ik toch wat op mijn hoede voor mogelijk ongemak. Niemand is in staat zich overal voortdurend veilig en op z’n gemak te voelen. Ook David niet. Hij zegt dat wat er ook om hem heen gebeurt, hij zich veilig weet. Niet veilig voelt, maar weet. Het is een overtuiging. Een belijdenis. Hij weet ook dat hij ondanks die overtuiging wel angst kan voelen. Vandaar waarschijnlijk ook de retorische vraag aan het begin. Ik weet dat ik veilig ben, voor wie zou ik dan nog bang zijn? God weet ook dat wij bang zijn en tegelijk op hem kunnen vertrouwen. Tegen Abraham zijn hij al: wees niet bang, want ik sta je terzijde. Genesis 26.
 
Vers 4
Ik vraag aan de HEER één ding,
het enige wat ik verlang:
wonen in het huis van de HEER
alle dagen van mijn leven,
om de liefde van de HEER te aanschouwen,
hem te ontmoeten in zijn tempel.
 
Alle dagen te mogen zijn met God. ‘om zijn liefde te zien’ zegt David. Wat zie je als je liefde ziet? Voor iedereen zal dat anders zijn, want liefde is relationeel. Er gebeurt iets in de interactie tussen twee mensen. Ik zou bijvoorbeeld warmte, kleur, toewijding zien, een vriend mailde pas dat hij dan twee geopende armen zou zien. Er is in liefde hoe dan ook ontmoeting, samenzijn en in de bijbel vaak ook lekker eten, zoals bijvoorbeeld in psalm 23. Paulus zegt in 1 kor 13:12 over de liefde in dezelfde geest als David: Nu kijken we nog in een wazige spiegel, maar straks staan we oog in oog. Nu is mijn kennen nog beperkt, maar straks zal ik volledig kennen, zoals ik zelf gekend ben. Dus voor Paulus gaat liefde ook over kennen en ontmoeten.
 
vers 5
Hij laat mij schuilen onder zijn dak
op de dag van het kwaad,
hij verbergt mij veilig in zijn tent,
hij tilt mij hoog op een rots.
 
 
Hij verbergt mij in zijn tent: een holletje om je te verstoppen als het te zwaar wordt, als je veiligheid nodig hebt. Anderen hebben juist behoefte aan overzicht en uitzicht als ze zich onveilig voelen: hij tilt mij hoog op een rots. En ook daar is het veilig.
 
Vers 6
6Daarom heft zich mijn hoofd
fier boven de vijanden rondom mij,
ik wil offers brengen in zijn tent,
hem juichend offers brengen,
ik wil zingen en spelen voor de HEER.
7Hoor mij, HEER, als ik tot u roep,
wees genadig en antwoord mij.
 
Dus vanuit die veiligheid, vanuit die liefde komt bij David naar buiten wat hij wil. Je ziet de energie en vreugde die er afspat. Dit zijn offers van het hart en niet van de wet. David wil zingen en spelen voor zijn God. Hij moet het niet. En meteen volgt een gebed, omdat de realiteit van ons leven en ons gevoel ons weer overspoelt. Ik wil zo graag Jezus volgen en dan krijg ik een appje van een collega en overvalt mij de irritatie of de twijfel. Hoor mij Heer, wees mij genadig.
 
vers 8
Mijn hart zegt u na:
‘Zoek mijn nabijheid!’
Uw nabijheid, HEER, wil ik zoeken,
9verberg uw gelaat niet voor mij,
wijs uw dienaar niet af in uw toorn.
U bent mij altijd tot hulp geweest,
verstoot mij niet, verlaat mij niet,
God, mijn behoud.
10
Al verlaten mij vader en moeder,
de HEER neemt mij liefdevol aan.
 
Uiteindelijk is ieder mens bang om in de steek gelaten te worden, alleen over te blijven door God en mensen verlaten. Er is maar één mens die dat werkelijk gebeurde en dat was Jezus. Daarom zullen wij nooit verlaten worden.
Mijn hart zegt u na: zoek mijn nabijheid. God zelf vertelt wat wij tegen hem mogen zeggen. Hoe we Jezus kunnen volgen, hoeven we het niet zelf te bedenken. Of zoals Paulus in Efeziërs 2 zegt: Want hij heeft ons gemaakt tot wat wij nu zijn: in Christus Jezus geschapen om de weg te gaan van de goede daden die God heeft voorbereid. Het ligt klaar.
Of zoals Mozes regelmatig tegen Israël zegt bijvoorbeeld in Deuteronomium: God schenkt u de overwinning, ga het gevecht aan.
Alles wat wij mogen doen voor God, krijgen wij van hem. Onze wil om te kiezen, bevindt zich altijd binnen Gods werkelijkheid, Gods perspectief en Gods overzicht.
En wat is dan die goede daad of die overwinning: dicht bij hem blijven, verbonden aan de wijnstok en dan zullen vruchten volgen.
 
Vers 11
Wijs mij uw weg, HEER,
leid mij op een effen pad,
bescherm mij tegen mijn vijanden,
12lever mij niet uit aan mijn belagers.
Valse getuigen staan tegen mij op
en dreigen met geweld.
 
En opnieuw zijn we terug in de realiteit. Mooi zo’n God die je de overwinning geeft, maar zolang ik middenin het gevecht zit, zie ik daar niets van. Ik kan wel op God vertrouwen, maar mijn situatie verandert niet. Ik voel me nog steeds niet oké. Wat is er mis met mij, vertrouw ik niet genoeg, bid ik niet genoeg of misschien verkeerd, heb ik niet genoeg liefde voor de mensen om mij heen? Die twijfel, de zelfhaat, de onrust, dat zijn dan de vijanden waar je opnieuw bescherming voor mag vragen. Het zijn valse getuigen. We zijn al oké, we zijn al geliefd, Gods zorg en liefde voor ons is veel groter dan wij ooit ongedaan zouden kunnen maken. Alles is volbracht, dus we mogen beperkt zijn in ons vertrouwen, beperkt in ons ervaren, beperkt in ons zoeken van Gods nabijheid, omdat Hij al bij ons is. Hij kent ons en weet dat allemaal allang. Daarom eindigt David weer met een retorische vraag:
 
Vers 13
Mag ik niet verwachten/ ik mag verwachten
de goedheid van de HEER te zien
in het land van de levenden?
14Wacht op de HEER,
wees dapper en vastberaden,
ja, wacht op de HEER.