Help, mijn kind krijgt pijn

 "​Hoe kan ik voorkomen dat mijn kind later problemen krijgt door hoe ik hem of haar opvoed?"

Even vooraf, veel problemen zijn niet zonder meer terug te brengen tot de opvoeding alleen. Vaak ligt er een complex samenspel van onder andere karakter, fysieke gesteldheid, sociale ervaringen op school, met vrienden, en familiegeschiedenis aan ten grondslag. Dan terug naar de vraag. Mogelijke problemen die je kind later zal tegenkomen, kun je niet voorkomen. Je kunt er wel invloed op hebben door de manier waarop je nu zelf met problemen en met je angst voor problemen omgaat.
​
Herken ken allereerst die angst. Deze vraag wordt namelijk ingegeven door de angst dat het straks jouw schuld is dat je kind lijdt of in de goot belandt. Ja, misschien is het jouw schuld, en dan? Wat betekent dat dan voor je? Dat je slecht bent, omdat je niet beter je best hebt gedaan dat lijden te voorkomen? Heb je dan niet je uiterste best gedaan? Nee, want het kan altijd beter. O ja? Wat is beter en hoever moet je daarvoor gaan? 

De functie van deze gedachtes is het behoud van volledige grip op het leven. En het werkt niet, want je hebt niet alles onder controle. Je hebt je best gedaan, meer kun je niet doen. Je hebt keuzes gemaakt die op dat moment de beste keuzes leken. Meer kun je niet doen. En ja, het gevolg kan zijn dat je ontdekt dat niet alle keuzes even ultiem waren. Het gevolg kan zijn dat je ontdekt dat je kind leed onder jouw keuzes. Dat is beroerd en het is je vergeven. Al lang geleden. Je mag verder.
​Misschien wil je tegen je kind zeggen dat het je spijt dat hij of zij lijdt onder de keuzes die je maakte. Misschien wil je ze vragen hoe je nu kunt helpen het lijden te dragen. Misschien verdraag je het lijden van je kind zo slecht dat je de hulp liever aan een ander overlaat. Accepteer dat je feilbaar bent. Niet als excuus, maar als realiteit.

​En accepteer dat een ander als gevolg van jouw falen kan lijden. Een ander hoeft niet blij te zijn met jouw keuzes. Een kind hoeft zijn ouders niet dankbaar te zijn voor de opvoeding die hij of zij kreeg. Hen wordt gevraagd hun ouders te respecteren, dat is iets anders en daar mogen ze zelf invulling aan geven. En als ze je afwijzen als slechte ouder, betekent dat niet dat je slecht bent. Misschien was je inderdaad niet op elk moment een goede ouder, maar dat is niet het einde. Bij lange na niet. Alles is je vergeven en je mag bevrijd verder. Dan kun je openstaan voor hun pijn. Je kunt hen liefhebben zonder van hen te verwachten dat ze je accepteren. Je kunt de deur voor hen openhouden wat ze ook doen of zeggen. Je kunt iedere keer opnieuw aan hen vragen: hoe kan ik je helpen? Omdat je hun pijn kan zien en verdragen, zonder het weg te moeten poetsen.

Dus, maak je geen zorgen over de gevolgen van je opvoeding, want die gevolgen kun je dragen. Die zullen niet te zwaar worden. Daarom kun je nu zonder angst je kind opvoeden, grenzen stellen, voorleven. Kinderen kopiëren vooral. Hoe beter je daarom voor jezelf kunt zorgen, hoe meer je kunt leren vertrouwen op Gods onvoorwaardelijke en oneindige liefde, hoe meer je kind leert in vertrouwen dag voor dag te leven. Dan leert het dat wat grote rampen lijken in werkelijkheid kleine dagelijkse meer of minder handige beslissingen zijn. En als het je niet lukt, dan kun je de volgende dag gewoon weer opnieuw beginnen.

Eén vader heeft zijn zoon zien lijden en had het vermogen dat lijden weg te nemen, maar hij deed het niet. Daarom zal geen enkel lijden en geen enkel falen ons de das om doen. Wij zijn volledig bevrijd van de gevolgen van schuld aan wat dan ook.

Tenslotte, als je praktisch beter wilt worden in opvoeden, lees dan een goed opvoedingsboek (bijvoorbeeld ‘opvoeden met liefde & logica’, F. Cline & J. Fay) of volg een cursus.