Kortgeleden vroeg iemand mij waar ik mijn inspiratie vandaan haalde. Ik antwoordde dat ik iedere dag met veel plezier de bijbel lees. Ze las zelf al sinds jaar en dag de bijbel en eigenlijk deed het haar niet zoveel meer. Het kabbelde maar zo’n beetje door. Ze vroeg mij daarom hoe ik dat dan deed, geïnspireerd bijbel lezen. Daarom hier een beschrijving van mijn manier van bijbel lezen. Je bent uiteraard volledig vrij op je eigen manier te lezen, maar misschien geeft het ideeën om meer inspiratie te vinden in het lezen van de bijbel.
Ik lees altijd een bijbelboek door. Ik gebruik zelden of nooit bijbelse dagboeken of boeken over een onderwerp, waar je dan bijbelteksten bij kunt lezen. Ik lees gewoon het ene na het andere bijbelboek, meestal niet op volgorde trouwens. Als je moet kiezen waar je begint en je hebt geen idee, begin dan met een van de evangeliën, bijvoorbeeld Lukas. Als je denkt dat je de evangeliën al helemaal kent, begin dan met Ezechiël of Openbaringen. Of lees de bekende bijbelgedeeltes in een andere vertaling. Ik merk overigens dat mij zelfs bij hele bekende teksten nog steeds nieuwe dingen kunnen opvallen.
Neem bijvoorbeeld Lukas 12 vanaf vers 13: "Iemand uit de menigte zei tegen hem: ‘Meester, zeg tegen mijn broer dat hij de erfenis met mij moet delen!’ Maar Jezus antwoordde: ‘Wie heeft mij als rechter of bemiddelaar over jullie aangesteld?’" Waarom gaat Jezus niet in op wat de man zegt? Hij heeft een goed punt, want het is niet eerlijk dat zijn broer er met de erfenis vandoor gaat. Doet me trouwens meteen aan de gelijkenis van de verloren zoon denken. Dat was ook niet eerlijk van die jongste zoon, dus die oudste had een punt. Dit soort gedachten schrijf ik op en eventueel lees ik de gelijkenis van de verloren zoon erbij. Welk punt wil Jezus maken als hij zegt dat hij niet als rechter is aangesteld? Waar gaat het hem dan wel om?
Lukas 12: 51 (en verder) gaat bijvoorbeeld over de verdeeldheid die Jezus brengt: "Denken jullie dat ik gekomen ben om vrede te brengen op aarde? Geenszins, zeg ik jullie, ik kom verdeeldheid brengen. Vanaf heden zullen vijf in één huis verdeeld zijn: drie tegen twee en twee tegen drie." Ik merk dan dat ik daar onrustig van word en herken dat als angst dat ik niet goed genoeg bezig ben met Gods koninkrijk zoeken en daardoor misschien wel bij de verkeerde helft zal horen. Zodra ik angst herken, weet ik dat ik bij Jezus af dwaal en terug mag: Lukas 12: 32: “Vrees niet, kleine kudde (jij die bij mij hoort), want jullie Vader heeft jullie het koninkrijk willen schenken.” Ik erken Jezus als Gods zoon en mag daarom ‘mijn Vader’ zeggen. Het gevolg is dat ik niet bang hoef te zijn. En dan komt in mijn gedachten het beeld van de wijnstok op: geënt op Jezus betekent dat ik niet anders kan dan vruchten voortbrengen. Ik hoef niet bang te zijn niet te voldoen, niet goed genoeg te zijn, omdat dat onmogelijk is als het leven brengende water door Jezus in mij stroomt. En zo associeer ik verder. Heel heilzaam en inspirerend. Als je naar aanleiding hiervan vragen hebt, schroom dan niet een mail te sturen of te appen. | welkom in de troonzaal Wat valt me op? mediteer bespreek onrust |
Het verhaal van Vera: “Ik ben opgegroeid in de kerk met de wet en de genade, wat voor mij heel verwarrend was. Ik raakte daardoor uit balans en wist niet dat ik in de vrijheid van de genade mocht wandelen zonder goede werken te doen. Het was erg frustrerend en ik raakte mijzelf kwijt. Ik wist niet meer waar ik stond. Ik dwaalde van mijn geloof af, omdat ik het gevoel had dat ik hoe dan ook tekort schoot. Ik stelde eisen, was streng voor mijzelf en raakte in paniek als ik de controle kwijtraakte over mijn situatie. Ik moest me eerst aan de tien geboden houden anders was ik niet gered.
Toen las ik het boek ‘vrij en moedig leven met God’, over een leven in vrijheid en dat God in zijn genade ons vrijheid geeft. Wat een verademing. Ik word niet door goede werken gered, maar door genade. Jezus heeft alles al voor mij gedragen aan het kruis, vandaag en voor altijd. Ik hoef niets meer te doen. Wat een rust. Nu kan ik zeggen dat God mij in de vrijheid heeft geplaatst, zonder mij schuldig te voelen. Ik ben oké, het is goed. Maar dat proces ging niet vanzelf. Het heeft een hele tijd gekost, veel gebed, bijbel lezen, en gesprekken voor ik kon ervaren dat het al goed is zonder mijn goede werken. Jezus zegt: “houd van jezelf” (wees lief voor jezelf). Ik dacht: dat gaat niet! Het is een leerproces geweest om steeds opnieuw te herhalen “ik ben oké en de ander is oké”, ruimte te geven aan mijzelf en de ander, omdat ik al geliefd ben. En nu sta ik op het punt dat ik de vrijheid van Gods genade ten volle mag ervaren. Wat een vrijheid. Ik wil nooit meer onder de ‘wet’ leven. Ik ben geestelijk gegroeid en God heeft mijn emoties genezen. Ik ben God dankbaar dat Hij voor mij een weg heeft gebaand naar de werkelijke betekenis van genade. Alle lof een eer aan God. Als ik val, tilt Hij mij weer op. Ik voel mij niet langer meer schuldig, ik ben vrijgekocht door Jezus’ bloed. Hoe meer ik de genade toelaat, hoe meer ik de vrede en rust ervaar van God. Jezus zegt: “Alles is mogelijk voor degene die gelooft” (Marcus 9:23). Daarbij wijst hij naar zichzelf. Jezus heeft geloof dat alles mogelijk maakt, en daarom mogen wij rusten in zijn geloof. Dat heeft mij rust gebracht in mijn leven, dat ik niks hoef te doen maar dat alles is volbracht aan het kruis. Mijn leven mag leven, op God mag vertrouwen en weten dat Hij mij een hoopvolle toekomst geeft!” |
AuteurMarieke Meijer Categorieën
Alles
Archives
September 2020
|